Undermedvitet arbeider for meg

Fint at enkelte hjerneceller løyser vanskelege oppgåver. Så slepp eg det sjølv.

Eg har opplevd det utalege gonger. Eg har eit problem som må løysast. Svaret er umogeleg å finne, så eg legg det til side medan eg gjer noko anna. Så – heilt uventa – kjem løysinga til meg i eit pling!

Det skjedde no. «Kvar har eg gjort av skrinet med alle skruane?» tenkte det. Det var ikkje på sin faste plass. Etter 20 minutt med anna arbeid fekk eg melding frå processoren i hovudet: Soverommet. Og det stemte! Der var skrueskrinet. Bra kundeservice.

Eg fortalde det stolt til kona at det tok berre 15-20 minutt med undermedviten aktivitet, så kom løysinga. «Det hadde gått fortere hvis du hadde brukt bevisstheten» var hennar kommentar. 

Høyrd slikt!

NYTT SLAGORD: «Hjerna arbeider best åleine»

Far=kundeservice

Vert du far eller mor, skal du vera budd på  å yte kundeservice. Resten av livet.

I dag har eg ytt mitt. Fyrst var det å køyre dotter Frida til fotballkamp. Under kampen var eg tilskodar. (Tapte 1-0). Deretter brukte eg to og ein halv time i den lokale symjehallen til å vera tilskodar og fylgje til min kjære son, Johannes, og kameraten som var på vanndisco. Ein laurdag kveld. Inni mellom var det handling og matlaging. Ikkje alle helger er det slik. Langt i frå. 

I andre kulturar, men også i gamal norsk tid, avla ein barn for at avkomma skulle yte sitt for at familien skulle overleve. I dag er det snudd heilt på hovudet. Frå fyrste stund er det foreldreservice. Vi kan ikkje kreve noko attende. 

Men vi får det likevel. Ofte ufortent. Slik sett kan du seie at relasjonen foreldre-barn er ei gjensidig kundeservice. Eg hadde ingen aning om at det skulle vera så fint å vera far. Eller at det skulle koma stunder der det var så vanskeleg. Og i enkelte gylne augneblinkar er det payback-time. 

Åremålsdagen min sist veke var full lønningsdag for meg som far. I vår familie er det fast rituale at gebursdagsbarnet får servering og gåver på senga. Eg trudde ikkje at dette skulle oppfyllast denne dagen, sidan regissøren sjølv (mor i huset) var vekke. Der tok eg stygt feil.

Tidleg banka det på døra. Inn kjem Frida med eit brett som inneheld te, saft, lys, boller og kort. Kva byr du meg? Eg streva med å få søvnen ut av augo og var lenge usikker på om eg drøymde. Begge hadde laga kort til meg. Johannes hadde laga eit forseggjort kort med kort i kortet.  Det låg det mykje arbeid bak. Frida hadde brukt mest tid på teksten. På slutten skriv ho: «… men viktigst av alt: Du er der for oss og du har din egen evne til å gjøre sånn at vi aldri føler oss glemt eller for lite verdsatt».

Ei veke etter er det framleis vanskeleg å lese desse orda utan å verta våt i augo. Så var ikkje all kundeservicen heilt forgjeves.

NYTT SLAGORD: «Kundeservice, det er Kjell, det»

Kaffidrikkarar klagar ikkje

Lite kaffismak på kaffien? Då får du ny kaffi.

Frå Stockfleths kaffibar i Lille Grensen i Oslo i dag:

– Kva kaffi kjøper folk flest av?

– Dobbel latte og dagens. Dagens er vanlig kaffe, men vi varierer sorten.

– Hender det at kundar klagar på kaffien?

– Svært sjelden. Hvis det skjer, er det oftest fordi kaffesmaken er for svak.

– Kva gjer de då?

– Gir kunden ny kaffe.

– Det einaste eg vil klage på er at de er den dyraste kaffibaren av dei eg er innom.

– Java på St.hanshaugen er dyrere. Felles for oss er at vi er spesialforretninger i te og kaffe.

NYTT SLAGORD: «Coffee-addicts pours it straight in the veins»

Help! Desk?

Har du problem med telefonen, ikkje ring etter hjelp.

I konsernet der eg arbeidar har it-avdelingen oppretta «helpdesk» på intranettet. Kvar gong eg treng data-hjelp, må eg sende inn ei melding til helpdesk, så får eg melding attende når problemet er fiksa.

På it-avdelinga er det snille folk. Kanskje dei snillaste som finst i ni etasjar. Men dei er altfor få og arbeider seg i hel. Helpdesken oppretta dei for å overleve. Men overlever vi? Barely.

Når du leverer inn helpdeskmelding må du også signalisere kor mykje det hastar. Graden går frå «irriterande» til «hindrer arbeidet». Dersom noko «hindrer arbeidet» er det alvorleg.

I dag sende eg to meldinger til helpdesk.

Fyrste handal om at telefonen min ikkje virka. Vi har elektronisk telefon gjennom datamaskina. Statusen sette eg til «irriterende». Andre meldinga handla om at eg ikkje fekk brukt eit dataverktøy til å utføre viktig arbeid. Statusen for denne sette eg til «hindrer arbeidet». 

Etter nærare ein time fortel ein kollega at ein viktig produksjonsprogram ikkje virkar. Det er meld til helpdesk, men ingen reagerer. Då møter eg personleg opp på it-avdelinga tre etasjar lenger ned.

Der viser det seg at heile avdelinga har hatt møte og ikkje har sett meldingane på helpdesk.

– Kvifor ringde du ikkje, spør it-konsulenten?

– Fordi telefonen ikkje virka … (!)

NYTT SLAGORD: «Helpdesk doesn´t help you at the desk»

Fosterstillinga er ei krevande stilling

Har fostre krav på kundeservice?

«Ut fra ungens beste vil null inntak av metadon og subutex være det beste for ungen i svangerskapet».

Dette sa assisterende overjordmor Liv Trønnes ved Ullevål universitetssykehus då det på Dagsnytt Atten i dag vart diskutert om rusavhengige mødre kan gå på desse ruserstattande midla medan dei er gravide. Barn av mødre som går på midla lir av seinskader og abstinenser.

La meg sjå vekk frå overjordmora sitt språklege krumspring («Ut fra ungens beste vil noe være det beste for ungen») og sjå på utgongspunktet: Ungens beste. 

Det er ei etisk og moralsk vurdering.  Her finst det altså noko som er normgivande for korleis fosteret vert handsama.

Dersom fosteret er kunde, kva har det då å bestille? Fosteret har det som dei fleste i Den norske kyrkja: Dei har ikkje bedt om å verta medlemer. Men sidan dei eingong har byrja å spira i mora sin kropp, har dei vorte kundar mot sin vilje. Som kundar kan dei krevje kundeservice. 

Det fine er at det er nokon som tek på seg ansvaret for at dei får kundeservice, altså «ungens beste». Rett og slett fordi fosteret – som kundar elles – har rettar. Og det blott ut frå at det eksisterer. Helsepersonell som fru Trønnes tek rolla som fosterets forbrukarombod som passer på at mødrene gjev kundeservice. Nokre gonger er slike som fru Trønnes kundeservice sjølv.

Flotte greier. Fosteret er kunde hjå si eiga mor.

Men så til det vanskelege: Dersom vi kjøper denne måten å betrakta fosterets stilling (fosterstillinga, kan du seie) som kunde, kjem vi ikkje unna det vanskelege spørsmålet om kva rettar det har kring det vanskelege ordet: Abort. 

Tøtchy sak. Og eg skal ikkje gå langt inn i det. Berre fastslå – frå ein kundeservice-synsvinkel – at det kvart år er rundt 15 000 foster som ikkje får kundeservice.

Absolutt noko å klage på.

NYTT SLAGORD: «Navlen er streng»

Betal slik vi vil

Med kredittkort for å kjøpe gavekort kom eg fort til kort.

Scene frå ekspedisjonen til Universal Presentkort i Oslo i dag.

Eg skal kjøpe to gavekort og dreg jobbb-kredittkortet mitt for å betale.

– «Ukjent korttype» står det her?

– Er det kredittkort?

– Ja ...

– Det tar vi ikke.

– Men då må eg leggje ut sjølv og få attende pengane frå arbeidsgivaren min …

– Vi har bare én type betalingsterminal.

– Men bør de ikkje ordne det slik at kundar kan få betale på den måten?

(Ikkje noko svar frå andre sida av skranken. Eg prøver ein gong til):

– Har de vurdert å la kunder få betale med kredittkort?

– Da må vi ha to typer betalingsterminaler.

– Ja ... ?

– Det har vi ikke råd til. Det er ikke mange som spør etter det heller. Bedrifter bestiller over internett.

Nei, då so ...

NYTT SLAGORD: «Betal present. Slik vi vil»

Norges Statiske baner

«NSB frykter flere passasjerer», skriv Aftenposten på nett i dag. 

Det handlar om eit forslag til prissamarbeid med Ruter slik at fleire vil kome til å køyre tog. Og det likar ikkje NSB. Dei har ikkje kapasitet til å ta unna populariteten før i 2012, altså om tre år.

Folk vil reise miljøvenleg, men det nasjonale togtransportselskapet har ikkje vogner eller skinner. Annleislandet Norge? Nei, bakvendtlandet.

Folket vil køyre tog, men folkets folkevalde har ikkje satsa på tog før i år. Folket får det vi har bedt om, og vi har ikkje bedt om tog. Før no. Og til hausten er det val att. Kva parti tek oss inn i framtida på skinner? Det er eit av dei viktige spørsmåla i valkampen.

I mellomtida vil Det nasjonale togselskapet helst ikkje sjå fleire passasjerar. Eit forslag til kva dei kunne sagt: «Vi har eigentleg ikkje nok kapasitet til å ta imot fleire passasjerar, men vi vil gjera vårt beste». Det hadde gått an å tru på.

NYTT SLAGORD: «Verda går framover. Men ikkje på skinner»

Norges Stappede baner

Det er fint å køyre tog. Ingen tvil. Men det er trangt. 

På Spikkestadbana vart dei nyaste vognene sett inn då NSB kjøpte nye tog for  seks år sidan. Dei såg fine ut. Dei var nye. Sete med grøne trekk. Aircondition. Store toalett som funksjonshemma lett kjem til. 

Alt vel? Ikkje heilt. Vi passasjerane kom tettare på kvarandre. Det var trangt rett og slett. Så forstod eg kva som hadde skjedd. Vognene var litt smalare. Setene var litt smalare, og dei sto tettare etter kvarandre. 

Jernbaneselskapet hadde altså nytta høvet å stappe fleire passasjerar inn i toga. 

Men det er vel fint? At fleire får plass – og kanskje sitjeplass? Når ubehaget ved å sitje skvisa mellom to andre passasjerar er for stort, tenkjer eg ikkje på at det (kanskje) er færre som står.

Pendlarar gjer to ting på toga: Les eller søv. Pratar med naboen, men berre kanskje. Og helst ikkje om morgonen. I dei gamle vognene var seta litt bakoverlente slik at ein kunne kvile hovudet og ta ein lur. Det er nesten umogeleg i dei nye vognene. Seteryggen er så bratt at det ikkje går å kvile hovudet. 

NSB skryt no av at dei kjøper inn nye vogner og pusser opp dei gamle inni. Klarer dei ikkje å få eit minimum av komfort på plass, hjelper det ikkje om det er plass til passasjerane. Å køyre tog vert ikkje ei god oppleving. 

Men når vart passasjerane det viktigaste for NSB?

NYTT SLAGORD: «Ver glad for at du får vera med – hjå NSB»

SIBA gir deg ikkje råd

(Den svenske elektronikk-gigantens slagord er «Siba gir deg råd»)

Ringjer Siba kundeservice.

– Sonen min har kjøpt ein FujitsuSiemens datamaskin, men skjermoppdateringa er ikkje bra. Vi har lasta ned oppdaterte drivarar som ekspeditør Janne på Liertoppen oppfordra oss til. Men skjermen er likevel dårleg når han skal køyre spel på maskina.

– Jaha. Det kan jeg ikke gi deg noe svar på. Jeg kan skrive en melding til ekspeditøren og be henne ringe deg.

– Men kan du ikkje berre setje over til butikken slik at eg kan snakke med henne?

– Nei, det kan vi ikkje.

– Så eg må vente til Siba ringjer meg opp att?

– Ja.

– Men eg er kunde, eg har ikkje lyst til å vente på hjelp når eg treng ho no.

– Det er slik det er.

– Kor fort ringjer dei?

– Det veit eg ikkje.

– Eg kan ikkje vente her ved datamaskina i timesvis? Eg forventar at de ringjer innan 20 minutt.

– Det kan eg ikkje love.

– Men det forventar eg.

Siba kanaliserer alle kundetelefonar til kundeservice. Kan dei ikkje hjelpe, legg dei ei melding hjå ekspeditøren, som hjelper når ho eller han kan. 

Siba hjelper ikkje kundane når kunden treng hjelp. Dei hjelper når dei har tid til å gje hjelp. 

Fantastisk policy!!!

Historien held fram: Siba konstaterer til slutt at det er feil ved maskina, og vi får levert ho inn att. Meir framhald finn du då vi kjøpte ny maskin hjå Siba (sjå blogg under: Kjøpte Packard Bell).

Kvifor held vi fram med å handle hjå Siba når det er så dårleg kundeservice? Prisen ....

NYTT SLAGORD: «Du får alltid svar – ein gong»

Norges Stankbaner

På toget fra Asker til Bergen er eitt av to toalett i vogna stengd. Det sprer seg etterkvart ei rar lukt i kupeen. Kva er det? Søtleg aroma, litt eikesmak, ein tøtsj av jord ... Altså urin. Litt ubehageleg når turen er på 7 timar. Dermed vert begge toaletta stengd. I staden for to opne toalett og ingen tisselukt - eller 1 ope toalett og lukt - 2 stengde toalett og tisselukt. 

Beklage, forklare? Nei, ikkje NSB. 

NYTT SLAGORD: «Tog er miljøvenleg. Du kjenner det på lukta»

Kjøpte Packard Bell

– Hallo. Sonen min har kjøpt ei Packard-Bell-datamaskin, men får ikkje web-kameraet til å fungere. Eg lurte på ...

– Da måste du (svensk) ringe support for Packard Bell. Du har ringt support for Acer.

– ???? Unnskyld, eg trudde...

(Ny telefon til Packard Bell Nordens kontor på Fornebu)

– Det er Acer.

– Eg trudde eg ringde Packard Bell?

– Acer har kjøpt Packard Bell.

– Javel ... Sonen min har også kjøpt Packard Bell, ein bærbar, altså

– Da må du ringe support til Packard Bell, 21 55 46 35.

– Men det ringde eg nettopp! Kan det vera ein tekniker som ikkje har fått med seg at han også skal svare for Packard Bell?

– Da må du ha ringt feil nummer.

– Eg veit kva nummer eg har ringd.

(Pause)

– Da må det være en tekniker som har misforstått.

(Dette er andre gongen vi ringjer support for Packard Bell. Fyrste gong var for 4 dager sidan. Acer har altså kjøpt opp Packard Bell i helga. Fort gjort å handle for tida - enten det er datamaskin eller dataselskap)

NYTT SLAGORD: «Bjellene mine ringjer for Packard Bell ... eller Acer»