Svensk frykt

«Svensk», tenkte eg. SVENSK! Der stod eg i Siba-butikken (svensk) med ekspeditør (svensk) etter å ha krangla med kundetjenesten deira (kundehjelpar frå Skåne). Det måtte vera framandfrykt som gjorde at eg la vekt på nasjonaliteten. 

Eg var ikkje i Sverige ein gong, men på Liertoppen! Men framandfrykt var det nok, heilt sikkert. Muslimfrykta mi vart projisert over på svenskar. 

Måtte vera noko slikt. 

Inte mysigt. Inte alls.

Det slår meg stadig vekk kor mykje svenskar som arbeider i servicenæringer i og rundt Oslo. Dei er over alt. Alltid blide, hyggelege og hjelpsomme. Det skal dei ha. Med dette i tankane var reaksjonen min i Siba-butikken langt over alle landegrenser. 

Men det var ein grunn til det. 

Ei lita historie, faktisk.

Min kjære son, Johannes på 13, hadde spart pengar til si fyrste datamaskin. Den fyrste vi kjøpte frå Siba hadde ein feil med skjermkortet, så vi fekk bytta den inn. Den andre av merket Packard Bell var fin, men kvar var web-kameraet som dei sa skulle vera der? Og som ein klistrelapp på maskina faktisk stadfesta?

I butikken innrømte svensken at maskina ikkje hadde kamera. Det var feil informasjon, og fleire kundar hadde kome attende og spurd om dette. Men vi kunne få eit eksternt webkamera til halv pris. (Kremt!) Vi fekk det gratis til slutt.

Den svenske ekspeditøren redda inntrykket av Siba, men det var i siste liten. 

Siba er ei av Nordens største elektronikkjeder. Dette er fyrste gongen familien min er kunde hjå dei. Etter erfaringane (sjå også innlegga «Siba gir deg ikke råd» og «Kjøpte Packard Bell») kan eg ikkje tilrå å handle hjå dei. Til det er kundeservicen altfor dårleg. 

Nei, neste gong skal eg handle i Sverige.

NYTT SLAGORD: «Siba gir deg råd – hvis du maser»